ซ่อน 13

                “มะ...มาร์ค พอก่อน” กุนบีบไหล่คนโตกว่าแน่น เมื่อมาร์คเริ่มเลียรอบๆแผ่นอกบางผ่านเนื้อผ้า พร้อมกับมือที่บีบคลึงอีกข้างจนต้องขอให้หยุดก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

                แต่เหมือนมาร์คจะไม่ฟังกันเลยกลับยิ่งแกล้งใช้ลิ้นกับตรงนั้นจนกุนต้องจิกเล็บลงบนไหล่แน่น แอ่นอกให้อีกคนสัมผัสแบบไม่รู้ตัว

                กระดุมหลุดออกจากกันตั้งแต่เม็ดล่างไล่ขึ้นมาจนเปิดเผยให้เห็นสัดส่วนช่วงบนของคนตัวเล็กแบบเต็มๆตา มาร์คไล่ลิ้นร้อนสัมผัสไปทั่ว จูบลงบนตัวของคนตัวเล็กเบาๆให้อีกคนรู้สึกแปลกประหลาด ลูบไล้ช่วงเอวเว้าที่เล็กเกินกว่าผู้ชายคนไหนๆ ก่อนจะเลียรอบแอ่งสะดือสัมผัสมันจนกุนเกร็งและเสียวไปทั้งท้อง

                “มาร์ค…” กุนอยากจะเอ่ยปากห้ามแต่คงไม่ทันแล้วเมื่อส่วนนั้นของตนมันตื่นตัว เขาอยากจะผลักมาร์คออก แต่มาร์คกลับครอบครองมันด้วยมือเรียวของตัวเอง

                มาร์คชักรูดไปตามความยาวช้าๆจนกุนแทบทนไม่ไหว จับมืออีกคนให้เร่งความเร็วเพราะอยากจะปลดปล่อยเสียที แต่มาร์คทำแบบนั้นไม่นานก็ปล่อยมือออกเหมือนกับต้องการจะแกล้งให้อีกคนทนทรมาน

                “มาร์ค...อย่าทำแบบนี้” เหงื่อที่ผุดขึ้นตามกรอบหน้าทั้งๆที่ห้องทั้งห้องเย็นเฉียบบวกกับสีหน้าทรมานของอีกคน มันยิ่งทำให้มาร์คอยากจะแกล้งเข้าไปอีก

                “อยากให้มาร์คช่วยมั้ย” มาร์คมองเล็กที่พยายามทำตามเขา แต่ก็เหมือนจะทำไม่เป็นและไม่ได้อย่างใจ

                กุนพยักหน้าให้กับคำถามเมื่อความตรงการมันมากเกินกว่าจะต้องมาอายคนตรงหน้า

                “ต้องทำให้มาร์คด้วยนะ เข้าใจมั้ย” ตอนนี้มาร์คจะพูดอะไรก็ยอมทุกอย่าง กุนเร่งมือตัวเองเพราะความต้องการที่มีมากแล้วอยากปลดปล่อยเสียที

                มาร์คมองสีหน้า ท่าทางของอีกคนก่อนจะก้มลงไปประกบมือกุนเอาเอาไว้เหลือที่เพียงส่วนหัว ก้มลงครอบครองส่วนนั้นด้วยปาก ใช้ลิ้นหยอกล้อมัน ก่อนจะดึงมือกุนออก ครอบครองความเป็นชายของหลานรักด้วยปากเพียงอย่างเดียว

                กุนยกมือขึ้นปิดปาก กัดริมฝีปากล่างของตัวเองจนเจ็บไปหมด เขากลัวว่าเสียงของเขามันจะดังจนคนข้างนอกและข้างห้องได้ยิน

                ไม่นานหรอก ไม่นานเลยจริงๆ ที่มาร์คปรนเปรอส่วนนั้นจนกุนปลดปล่อยออกมา อกบางกระเพื่อมตามลมหายใจเข้าออก ไม่ทันสังเกตว่ามาร์คแกะปมผ้าเช็ดตัวออกตอนไหน

                “มาร์คไม่เข้ามาได้ไหม” คำร้องขอคนที่อยู่บนเหนือร่างและหันมามองด้วยสายตาเว้าวอนแบบนั้นทำให้มาร์คใจอ่อน แต่…

                “ได้ มาร์คจะไม่เข้าไปในตัวกุน” กุนคิดว่ามาร์คไม่โกหกหรอก คงไม่สอดใส่เขามา แล้วยิ่งรับปากแบบนั้นแล้ว ก็คงไม่ทำ ถึงได้ยอมอยู่ในท่าที่มาร์คจัดแจง ลองทำในสิ่งที่มาร์คทำกับตน ลิ้นเล็กเลียนแบบสัมผัสที่อีกคนเคยมอบให้ช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะจนได้ยินเสียงครางในลำคอของคนโตกว่า

                สะโพกที่ลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ไม่อาจจะทำให้มาร์คอดใจไหว เขาจับแก่นกายของกุนที่กำลังตื่นตัวอีกครั้ง หลอกล้ออีกคนที่มอบความสุขให้อยู่ ก่อนที่เขาจะเลียนิ้วตัวเองทั้งสามนิ้ว กดมันลงที่ช่องทางรัก

                เพียงนิ้วแรกก็ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้ง แต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ เมื่อมาร์คเร่งมือที่จับส่วนกลางลำตัว และส่งนิ้วร้อนนิ้วที่สองที่สามเข้าไปพร้อมกัน ดึงเข้าดึงออกเหมือนรู้ดีว่าจุดไหนที่จะทำให้กุนต่อต้านไม่ได้

                “ถ้ามาร์คไม่เสร็จอย่าหวังว่ามาร์คจะหยุดนะคนดี” กุนขอเกลียดมาร์คหนึ่งวันได้ไหม คนโกหก ไหนว่าจะไม่สอดใส่เข้ามาไง แล้วไอ้สามนิ้วนั้นคืออะไร

                กุนหยุด มาร์คก็หยุดตาม เหมือนบังคับกลายๆให้กุนยอมที่จะเร่งลิ้นร้อนให้มาร์คปลดปล่อยเสียที สองมือเล็กจับขาของคนโตกว่าแน่น จิกเล็กลงบนขาของอีกคนที่มาร์คแตะโดนจุดกระสัน มาร์คเร่งมือเพื่อให้กุนเร่งตาม และไม่นานกุนก็ปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สอง ก่อนจะหมดแรงทิ้งตัวทับออกอีกคนเมื่อมาร์คปลดปล่อยตามกันมาติดๆ

ซ่อน 10 NC

“มาร์ค ฮืออ พอก่อนได้ไหม อ้ะ” มาร์คไม่ได้ฟังเสียงห้ามปรามใดๆเลย มือเรียวหายเข้าไปในกางเกงขาสั้น ที่ไม่ว่าจะล้วงตรงไหนก็ง่ายที่จะเข้าไปสัมผัสตัวตนของกุนได้ทั้งนั้น

เด็กดื้อของมาร์ค ไม่ระวังตัวเองเลย ต้องลงโทษให้เข็ด จะได้จำว่าไอ้เสื้อยืดคอกว้างกับกางเกงขาสั้นมันอันตรายขนาดไหน

“มาร์ค”

“ครับ” กุนเกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายได้ไหม ทำไมมาร์คถึงได้เป็นคนแบบนี้กันนะ

“มะ...มาร์ค อย่า...อย่า...มันสกปรก...อ้ะ…” เพียงแค่ลิ้นร้อนสัมผัสแก่นกลางความเป็นชายผ่านอันเดอร์แวร์ ก็ทำให้คนไม่เคยแทบจะดิ้นผ่าน แต่มาร์คกับจับเอวไว้แน่น รูดเอาทั้งกางเกงและอันเดอร์แวร์ทิ้งอย่างไม่ใยดี ดึงมือของกุนมาวางที่มันแล้วบังคับให้กุนจับแล้วขยับตามที่มาร์คสอน ก่อนที่มาร์ตจะขยับขึ้นไปสอนจูบที่เป็นผู้ใหญ่ให้กับหลานรัก

กุนไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มาร์คเหมือนกำลังทำให้ร่างกายเขาร้อนไปเสียทุกส่วน สอนในสิ่งที่เขาไม่เคยทำ ไม่เคยสัมผัส และคิดว่าชาตินี้ก็คงไม่มีใครจะได้สัมผัส

แต่ตอนนี้มาร์คทำมันแทบทุกอย่าง

“มาร์ครักแบมนะครับ” สิ้นคำบอกรัก มาร์คก็รีบขยับมือไปตามความยาว จูบปิดปากอีกคนเพื่อไม่ให้เสียงมันดังออกไปยังห้องข้างๆ ขยับมันเร็วเสียจนกุนทนไม่ไหว ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มฝ่ามือของคนโตกว่า

“ตามาร์คบ้างแล้วนะคนดี”

ใครจะยอมให้เด็กน้อยสบายตัวไปคนเดียว กุนได้แต่นอนหอบหายใจก่อนจะเบิกตากว้างเมื่ออีกคนไม่ได้แค่ถอดเสื้อแบบที่เคยเห็น มาร์คถอดทุกชิ้นออกจาร่างกายตัวเอง

มาร์คจับอีกคนพลิกขึ้นมานั่งบนตัก จูบปิดปากเสียงโวยวายของอีกคนก่อนที่จะจับเอาแก่นกายทั้งของตัวเองและกุนจับมันลูบไล้ไปพร้อมๆกัน

มาร์คปลุกให้มันตื่นอีกครั้ง ก่อนจะก้มลงจูบ ดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่มของอีกคน จับมือกุนให้จับตรงที่มาร์คเคยจับ สัมผัสมันแบบที่มาร์คเคยสอน

มือของมาร์คลากไล้ลงบนเผ่นหลังตามแนวยาวก่อนจะบีบเข้าที่สะโพกเปลือยเปล่าอย่างหมั้นเขี้ยว นิ้วเรียวหายเข้าไปในช่องทางรัก เมื่อเด็กน้อยกำลังเคลิ้บเคลิ้มกับรสจูบ มาร์คส่งมือข้างที่ว่างมาบีบเค้นหน้าอก เพิ่มความเสียวและเบี่ยงเบนความสนใจจากสิ่งที่เขากำลังทำ

นิ้วที่สองตามเข้าไป มาร์คดึงเข้าดึงออกจนกุนขยับหนี แต่คนอย่างมาร์คมีหรือจะยอม เขาจับล็อกเอวอีกคนเอาไว้แน่น เร่งมือสีจนได้ยินเสียงครางอื้ออึงจากอีกฝ่าย ก่อนจะดึงนิ้วทั้งสองออกมาแล้วใสกลับเข้าไปใหม่

กุนได้แต่ส่ายหน้าลงบนไหล่กว้างจนผมปลิว มาร์คไม่ได้ทำแค่ข้างหลัง แต่กำลังชักรูดข้างหน้าของเขาที่เพิ่งปลดปล่อยได้ไม่นาน ให้มันกลับมารู้สึกอีกครั้ง

ปากบางกดจูบลงบนคอลากมาถึงไหล่ของคนที่กำลังกัดไหล่เขาระบายเจ็บและความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

มาร์คไม่ปล่อยให้ตัวเองทรมานได้นาน เขาดึงมือตัวเองออก ก่อนจะดึงอีกคนให้ยกสะโพกขึ้น

“เจ็บหน่อยนะคนดี” กุนยังไม่เข้าใจว่ามีอะไรที่เจ็บกว่าเมื่อกี้อีกเหรอ

มาร์คถูแก่นกายตัวเองที่ช่องทางรัก ก่อนจะกดมันเข้าไป น้ำตาและนิ้วทั้งสิบที่กดลงบนไหล่ มันบ่งบอกว่าอีกคนกำลังเจ็บ มาร์คถึงได้เข้าไปจูบปลอบประโลม พยายามใจเย็นกับกุนให้มากที่สุด เพราะเขารู้ว่ากุนไม่เคย และมีใครได้แตะต้องมัน

“เชื่อใจมาร์คนะ อดทนอีกนิดนะคนดี” พูดจบก็สวนสะโพกเข้าใส่ ปล่อยให้กุนน้ำตาไหลและกัดลงบนไหล่ตัวเองแรงๆ มาร์คทนเจ็บ และแช่แก่นกายข้างเอาไว้ ยังไม่ยอมขยับจนรู้สึกว่ากุนเริ่มผ่อนคลายขึ้น

“ลองขยับมั้ย” กุนส่ายหน้าปฏิเสธทันที เขาทำไม่เป็น

“งั้นมาร์คทำเองนะ” มาร์คพลิกตัวให้กุนนอนลงกับเตียงนิ่ม ค่อยๆขยับสะโพกช้าๆ ก่อนจะเร็วขึ้นจนกุนหลุดเสียงครางออกมา แต่มาร์คเอื้อมมือไปปิดปากได้ทัน

“เบาๆครับ เดี๋ยวคนข้างนอกได้ยิน” มาร์คเอามือออก เพราะกุนยกมือตัวเองขึ้นปิดปาก

มาร์คไม่เคยรู้สึกดีอะไรขนาดนี้มาก่อน เขาสวนสะโพกเข้าหาอีกคน ครางในลำคออย่างสุขสม แม้ว่าจะต้องทำอะไรๆให้มันเบาที่สุด แต่มันก็ไม่เป็นปัญหาของมาร์คเลยสักนิด

“อ้ะ! มาร์ค….มาร์ค…เบาหน่อย...อ้ะๆ...” กุนบีบไหล่อีกคนแน่น ยามที่มาร์คเร่งความเร็วและไม่ออมแรงเลยสักนิด จากตอนแรกที่เจ็บจนเหมือนร่างกายเขาจะแตกออก ตอนนี้มันกลับรู้สึกเสียวไปหมด

“กุน” มาร์คเพียงเรียกชื่อ แล้วส่งมือมาจับกึ่งกลางลำตัวของเขา เราขยับไปพร้อมกันจนสุดท้ายต่างฝ่ายต่างก็ก็ปลดปล่อยมันออกมา

มาร์คถอนแก่นกายออกมาจนถึงปากทาง แล้วกระแทกมันเขาไปอีกจนน้ำสีขาวขุ่นไหลเปรอะเต็มที่นอน ทำอยู่อย่างนั้นจนมันตื่นมาอีกรอบ และต้องเป็นกุนที่รองรับบทรักที่ไม่รู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่

ฝากกลับไปคอมเมนท์ที่เด็กดีด้วยนะคะ ถ้าไม่มีคอมเมนท์ขออนุญาตลบ NC ตอนนี้นะคะ

Chapter12

“พะ...พี่มาร์ค” เสียงห้ามปรามของเเบมเเบมไม่เคยเป็นผลกับมาร์ค เมื่อมาร์คใช้ลิ้นสัมผัสกับส่วนนั้นของเขาผ่านเนื้อผ้า ลิ้นร้อนๆสัมผัสมันเเบบเน้นๆจนเเบมเเบมเริ่มอยากจะดิ้นหนี เเต่ติดตรงที่มาร์คล็อกเอวเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน

ความรู้สึกที่มาร์คมอบให้มันเเปลกใหม่กับคนที่ไม่เคย ครั้งที่เเล้วเขาเเทบจะจำอะไรไม่ได้ เเต่ครั้งนี้มันเหมือนคนที่พอมีสติอยู่น้อย เเต่ก็พอจะรู้ว่ามันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ความรู้สึกตอนนี้มันชักเจน

ปราการชิ้นสุดท้ายไม่อาจจะปกปิดสิ่งที่เเบมเเบมพยายามห้ามปรามไม่ให้มาร์คสัมผัสเมื่อมาร์คดึงมันออกเเละโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

เเบมเเบมกำลังรู้สึกเหมือนหน้าเขาจะระเบิด มันร้อนไปหมดเมื่อมาร์คจ้องส่วนนั้นของเขาก่อนเลียริมฝีปากของตัวเอง

เขาไม่รู้ว่ามาร์คจะทำอะไรต่อจากนี้ เเบมเเบมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง

เเต่ใครจะนึกว่ามาร์คจะก้มลงไปครอบครองส่วนนั้นของเขาด้วยปาก ทำมันเเบบที่เเบมเเบมไม่ทันตั้งตัว

สมองเขาสั่งให้เอ่ยปากห้าม เเต่ทำไมมันถึงได้...เปลี่ยนเป็นเสียงน่าอายเเทน

“พะ...พี่มาร์ค...พี่มาร์ค...อ่าาา” เขาห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่ เมื่อน้ำรักสีขาวมันถูกปลดปล่อยออกมาเอง เเบบที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้มาร์ครับมันไป

มาร์คไม่ได้คายทิ้งกลับอมเอาไว้เเล้วดึงคนใต้ร่างมาจูบ เเบมเเบมรับมันเข้าไปเเบบไม่ยินยอม เเต่มาร์คก็ป้อนมันเข้าไป บังคับให้กลืนกินอย่างจำยอม ก่อนที่มือเรียวจะจับมันอีกครั้ง

ไหล่ของคนพี่กลายเป็นที่ระบายความเสียวของเเบมเเบมไปเเล้ว เล็บของเเบมเเบมมันยาวจนจิกเข้าที่ไหล่เเล้วมาร์คเจ็บไปหมด เเต่มาร์คก็ไม่หยุดทำให้อีกคน ในเมื่อเขาชอบที่ได้เห็นใบหน้าของคนตัวเล็กตอนที่เขาทำให้

เเบมเเบมปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้ง น้องหายใจอย่างเหนื่อยหอบเหมือนคนจะหมดเเรง เเต่คืนนี้มาร์คไม่มีทางปล่อยให้เเบมเเบมหมดเเรงไปง่ายๆหรอก ถ้าเขายังไม่ได้ปลดปล่อย

มาร์คพลิกตัวคนที่นอนอยู่ใกลับขึ้นมาอยู่บนตักเขาอีกครั้ง ป้อนจูบเเสนเอาเเต่ใจพร้อมกับมือที่ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก เขาขยับคนที่นั่งทับตักให้ลุกขึ้นเพื่อถอดกางเกงตัวเองออกจนหมด ปล่อยให้เเบมเเบมพักหายใจก่อนจะจูบลงไปอีก มือเรียวควานหาของสะเปะสะปะก่อนจะเปิดลิ้นชักออก หยิบเอาเจลล่อลื่นที่เเอบไปซื้อทิ้งไว้ออกมาชะโลมเข้าที่นิ้วเรียวของตัวเอง

เเบมเเบมไม่เคยจะรับรู้อะไรทั้งนั้น เพราะมาร์คหลอกล่อด้วยจูบที่เหมือนจะสอน เเต่บางครั้งก็เหมือนกับเเกล้งเขาเหมือนกัน จนกระทั่งรับรู้ถึงสิ่งเเปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกาย

มาร์คไม่ได้ใจดีที่จะสอดใส่เข้าไปทีละนิ้ว ครั้งนี้มาร์คใจร้ายที่เอามันเข้าไปพร้อมกันถึงสองนิ้ว เพราะความอดทนที่มีเริ่มเหลือน้อยเต็มทน

เเบมเเบมสะดุ้งเหมือนอยากจะดิ้นหนีความเจ็บนี้ที่เขาอาจจะเคยสัมผัสเเต่จำมันไม่ได้

มาร์คไม่ยอมปล่อยให้เเบมเเบมดิ้นหนีง่ายหรอกเเละเขาก็ไม่คิดจะเเช่มันค้างเอาไว้ เมื่อนิ้วเรียวขยับเข้าออกเเบบถี่ๆจนเเบมเเบมจะทนไม่ไหว มาร์คเลยใช้มืออีกข้างจับเอาเเบมเเบมน้อยมารูดจนสุดความยาว

เเบมเเบมปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สามมาร์คถึงถอนจูบเมื่อนิ้วทั้งสามนิ้วเข้าไปในช่องทางรักเเละคงจะพร้อมให้ส่วนใหญ่โตของเขาเข้าไปเเล้ว

มาร์คคิดเอาเองทุกอย่างนั่นเเหละ ไม่ถามคนข้างบนที่เจ็บจนต้องระบายความเจ็บลงบนไหล่สักนิด เเบมเเบมกัดลงบนไหล่ของคนที่ทำให้เขาเจ็บขนาดนี้

“เเบมเเบม...อย่าทำกับพี่เเบบนี้” มาร์คไม่อาจจะเข้าไปจนสุด ถ้าเเบมเเบมยังเกร็งเเละตอดรัดเขาเเบบนี้

“มองหน้าพี่หน่อยคนดี” มาร์คกัดฟันเเน่น เมื่อช่องทางด้านหลังของเเบมเเบมมันทำให้มาร์คจะเริ่มทนไม่ไหว หากช้ากว่านี้มาร์คคงต้องใส่เข้าไปจนสุด ไม่ห่วงเรื่องที่น้องต้องเจ็บ

เเต่เพราะเขายังเเคร์น้องอยู่ มาร์คเลยต้องหาอย่างอื่นมาหลอกล่อ

“ให้พี่เข้าไปนะ...นะ...นะเเบมนะ” เเบมเเบมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง เขาเจ็บจะตายอยู่เเล้ว เเต่เห็นสีหน้าของมาร์ค เขาจะยอมบอกให้มาร์คเอาออกไปได้ลงหรอ

ครั้งนี้มาร์คไม่ได้เริ่มก่อน เเบมเเบมน่ะเริ่มที่จะใช้วิธีเดียวกันกับมาร์ค ปากอิ่มครอบครองริมฝีปากของคนเป็นพี่ พยายามทำเเบบที่มาร์คทำกับตัวเอง เพื่อให้เลิกจดจ่อกับความเจ็บด้านหลัง

มาร์คเองก็อยากจะให้รางวัลเด็กดี จากที่เเบมเเบมเริ่มเปลี่ยนเป็นเขาที่ไล้ต้อนจนเเบมเเบมเเบมตามไม่ทัน

เขาไม่ได้ขยับ ปล่อยให้ส่วนนั้นเเช่ค้างไว้ข้างในโพรงอุ่น เมื่อเเบมเเบมยังสนุกกับการไล่ต้อนเขาคืน เขาก็จะปล่อยให้เด็กคนนั้นเล่นไป

เเต่ใจดีได้ไม่นานหรอก มาร์คจับเอวคนตัวเล็กยกขึ้นเบาๆก่อนจะปล่อยเเบมลง ทำอยู่อย่างนั้นจนเขาต้องเลิกจูบเเล้วบอกให้เเบมเเบมลองขยับเองบ้าง

เขาเห็นถึงความไม่มั่นใจในสายตาของน้อง เเต่จะอยู่กันอย่างนี้ทั้งคืนก็คงไม่ไหว มาร์คพยักหน้าให้นักเรียนของเขาเริ่มลองทำเองดู

ใบหน้าน่ารักขึ้นสีเมื่อลองขยับอย่างที่มาร์คสอน การกระทำของเเบมเเบมมันทำให้มาร์คทนไม่ไหว เเบมเเบมน่ะน่ารักเกินไป ใครทนได้ก็ทน เเต่เขาไม่สามารถจริงๆ มาร์คส่วนสะโพกขึ้นไปบ้าง จนเเบมเเบมต้องหาที่เกาะ ก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนให้คนตัวเล็กลงมานอนเเทน

มาร์คค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ เเต่เมื่อจ้องมองใบหน้าเเบมเเบม ปากอิ่มที่ที่ถูกมือยกขึ้นปิดเมื่อเขากระเเทกลงไปโดนจุดกระสันของอีกคน

มาร์คอยากได้ยินเสียงหวานครางชื่อเขาถึงได้เอาเเต่ใจ จับมือเเบมเเบมออกก่อนจะกระเเทกเข้าไปเร็วๆจนเเบมเเบมสั่นไปทั้งตัว

เสียงครางหวานหูมันทำให้มาร์คพอใจ เเต่ยังไม่ปลดปล่อยออกมา เขาเอื้อมมือไปจับกึ่งกลางลำตัวของเเบมเเบมพร้อมกับดึงมือเล็กมาจับมันด้วย

เเบมเเบมเองเริ่มจะทนไม่ไหว เมื่อมาร์คทำมันทั้งด้านหน้าด้านหลัง สุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมาอีก มาร์คกระเเทกเข้าเข้าไปอีกครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักตัวเองออกมา เขาถอนความเป็นชายออกมาช้าๆเเละใส่กลับเข้าไปใหม่จนเเบมเเบมสะดุ้ง

บทรักเเรกพึ่งจบลง เเต่ไม่ใช่ว่ามาร์คจะพอ เขาไม่หยุดง่ายๆหรอก หากเขาหรือเเบมเเบมยังไม่มีใครหมดเเรงกันไปซะก่อน

ตอนนี้เขาไม่มีเเฟนเป็นตัวเป็นตน เป็นคนโสดเเล้วจริงๆ เเละอีกไม่นาน คนที่นอนอยู่ใต้ร่างเขาเนี่ยเเหละจะกลายมาเป็นเเฟนเขา

มาร์คไม่สนหรอกว่าใครจะว่ายังไง เป็นเเฟนกับน้องชายของเเฟนเก่าเเล้วมันยังไง ในเมื่อเขาห้ามความรู้สึกของเขาไม่ได้ เเละเขาเองก็จะทำให้เเบมเเบมยอมรับความรู้สึกตัวเองให้ได้ด้วย

ถ้าอยู่ไทยเเล้วกลัวสายตาชาวบ้าน เขาจะพาน้องไปเเอลเอเอง ในเมื่อพ่อเเม่เขาเองก็เอ็นดูเเบมเเบมขนาดนั้น ปัญหาเรื่องพ่อเเม่สามีไม่ปลื้มลูกสะใภ้ก็คงไม่เกิดกับเขาหรอก

อย่าลืมกลับไปคอมเมนท์ที่ Dek-D นะคะ

Chapter 8

                ริมฝีปากบางลากจากเเก้มนิ่มที่อยากจะขโมยหอมเเก้มนี่มานาน มาร์คเหมือนเคลิ้บเคลิ้มไปกับการได้สัมผัสคนใต้ร่างที่เขาคร่อมทับอยู่ ยิ่งเเบมเเบมไม่ผลักออก มันเหมือนเปิดทางให้มาร์คได้ทำอะไรตามใจอยากตนมากขึ้นไปอีก

                จมูกของคนเป็นพี่ค่อยๆไล่จากข้างเเก้มมาที่คอ ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดต้นคอมันทำให้เจ้าของร่างที่สติไม่ครบร้อยเปอร์เซ็นต์ย่นคอหนี มาร์คนึกสนุกที่ได้เเกล้งอีกฝ่าย เขาเปลี่ยนจากใช้จมูกปัดป่ายไปทั่วคอเป็นริมฝีปาก มาร์คค่อยๆจูบลงบนคอของอีกคน จูบสะเปะสะปะไปเรื่อย ไม่ได้เน้นย้ำให้เกิดรอยก่อนจะไล่ลงมาตายรอยเเยกของคอเสื้อ

                มือเรียวเริ่มทำหน้าที่ของมัน มาร์คมองอกบางที่กระเพื่อมถี่ตามลมหายใจของอีกคน ยามที่เขาสัมผัสมันด้วยจูบเเละมือที่เริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่าง

                หุ่นเเบมเเบมไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงมากมายนักหรอก เอวบางที่เคยสัมผัสโดยมีเนื้อผ้าขวางกัน เเต่ตอนนี้มาร์คได้สัมผัสมันเเบงเต็มมือ เขาหยุดตัวเองไม่ได้ เเละก็ไม่มีใครมาหยุดเขาได้เช่นกัน

                “อะ...อื้ออ” เสียงคราวเเผ่วๆดังขึ้นเพราะลิ้นร้อนเริ่มไล่เลียไปยังอกบาง มาร์คดูดดึงจุกสีหวานอย่างเอาเเต่ใจ มือนึงก็ปรนเปรออีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน

                เสียงของเเบมเเบมมันช่างยั่วเย้าจนมาร์คสติเเทบเตลิด เล่นสนุกกับอกของอีกฝ่ายจนพอใจ ถึงได้ลากไล้มาถึงเเอ่งสะดือ เเบมเเบมเริ่มบิดเร้าเพราะความเสียวที่อีกคนมอบให้จนมาร์คต้องล็อกเอวคนตัวเล็กนี้ไว้

                มืออีกข้างเลื่อนลงต่ำ ปลดซิปกางเกงนักศึกษาสีดำที่เเสนเกะกะให้พ้นทาง ตาคมมองเเก่นกายของอีกฝ่ายที่ดูจะพร้อมปลดปล่อยมาสักพัก

                มาร์คค่อยวางมือลูบไล้มันอย่างหยอกล้อ นึกสนุกที่เล่นกับมันผ่านอันเดอร์เเวร์ มองใบหน้าหวานที่ขึ้นสี พร้อมจับมือเขาเร่งให้ลูบไล้มัน จับมันเเละเร่งจังหวะ

                มาร์คหยุดทุกการกระทำของตัวเอง เขาอยากเห็นเเบมเเบมที่ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ เขาอยากรู้ว่าเเบมเเบมจะทำยังไง

                คนใต้ร่างเหมือนชะงักกับการกระทำของคนเป็นพี่ ดวงตากลมที่เคยปิดสนิทกับลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าคนขี้เเกล้ง มาร์คอดไม่ได้ที่ก้มลงไปจูบริมฝีปากที่บวมเจอให้เเดงอีกครั้ง เขาขยับมือตามที่น้องอยาก ก่อนที่เเบมเเบมจะเป็นคนชักชวนให้เข้าจับมันโดยที่ไม่มีอะไรขวางกันอีกต่อไป

                เสียงครางอย่างสุขสมที่มาร์คมอบให้มันทำให้คนตัวเล็กที่ไม่เคยเจออะไรเเบบนี้เหมือนทำตัวไม่ถูก เเบมเเบมไม่รู้จะทำตัวยังไง เขาทำตามทุกอย่างที่คนเป็นพี่ชักนำ

                “อย่ากัดปาก พี่อยากได้ยินเสียงเรา” มาร์คก้มลงกระซิบที่ข้างหูของคนเป็นน้องด้วยเสียงเเหบพร่า พร้อมเร่งจังหวะจนเเบมเเบมหลุดเสียงคางเเละปลดปล่อยมันออกมาจนเลอะไปทั่วมือ

                “สบายตัวเเล้วใช่มั้ย?” เเบมเเบมพยักหน้าให้กับคนข้างบนที่คร่อมทับเขาไว้

                “เลียหน่อยสิ” ส่งนิ้วเข้าไปในปากของอีกคน จริงๆจะใช้น้ำรักของอีกฝ่ายก็ได้ เเต่มาร์คคิดว่าเเค่นั้นมันอาจจะไม่พอ

                ลิ้นร้อนสัมผัสเข้ากับนิ้วที่มาร์คส่งมาเหมือนกับเลียเเท่งไอติมจนมันชุ่มไปด้วยน้ำลายของเเบมเเบม

                ขาของคนใต้ร่างถูกตั้งชันจากมือของคนเป็นพี่ มาร์คใช้เวลาไม่นานร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่า พร้อมส่วนนั้นที่จับสองสามทีก็พร้อมที่จะให้เขาทำอะไรต่อมิอะไรต่อ

                เขาใจเย็นพอที่จะไม่กระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางรักที่ไม่คิดว่าจะมีใครเคยได้สัมผัสนอกจากเขา นิ้วที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายค่อยๆเเตะลงไปอย่างใจเย็นต่างจากหัวใจที่เต้นรัวของมาร์ค

                เขาผ่านคนมาเยอะทั้งหญิงเเละชาย เเต่กับเเบมเเบมทำไมใจของมาร์คถึงเต้นรัวเหมือนนี่เป็นครั้งเเรกของเขาก็ไปรู้

                “อย่าเกร็งสิเด็กดี” มาร์คมองอีกคนที่เเค่เขาสัมผัสยังไม่ทันได้ส่งนิ้วเข้าไปก็ทำหน้าเหยเกซะเเล้ว มือเล็กจับเเขนคนพี่เหมือนอยากให้หยุดการกรำทำ น้ำตาใสเริ่มกลับมาคลอที่หน่วยตาจนมาร์คต้องจูบขมับของคนตัวเล็กให้ผ่อนคลายลงคล้ายกลับปลอบประโลมอีกฝ่าย

                นิ้วเเรกถูกส่งเข้าไปอย่าช้าๆเเต่ก็เรียกเสียงร้องของคนที่ไม่เคยมีใครได้รุกร้ำส่วนนั้นจนมาร์คต้องเคลื่อนตัวไปจูบที่ริมฝีปากอิ่ม เบี่ยงเบนความสนใจของอีกคนเเทน ก่อนจะส่งนิ้วที่สองนิ้วที่สามเข้าไปพร้อมกัน

                เเขนที่โอบรอบคอเริ่มเปลี่ยนทิศทางเมื่อสองมือเล็กเริ่มขีดข่วนไปทั่วหลังของคนเป็นพี่เพื่อหาทางระบายทั้งความเจ็บเเละความเสียวซ่านที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัว คนตัวสูงก้มลงจูบซับน้ำตาของคนเป็นน้องที่อยู่ใต้ร่าง

                ความอ่อนโยนของอีกคนมันทำให้เเบมเเบมเหมือนจะคล้อยตาม เสียงครางหวานหูดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อมาร์คเเตะเข้าที่จุดกระสันของอีกคน มาร์คคิดว่าเเค่นี้คงไม่พอ ในเมื่อเขายังไม่ได้ปลดปล่อยเเต่เเบมเเบมกลับปลดปล่อยยออกมาถึงสองรอบ เขาจะยอมได้ยังไงกัน มาร์คเอานิ้วตัวเองออกมาจนคนใต้ร่างตกใจ ก่อนจะต้องจับไหล่คนพี่เเน่น เมื่อมาร์คจ่อความเป็นชายเข้าที่ช่องทางรัก

                “เเบมเเบม…” มาร์คข่มกรามเเน่นเมื่อช่องทางของเป็นน้องตอดรัดเขาเสียจนมาร์คเเทบจะเข้าไปไม่ได้อีก

                มาร์ครู้ว่าเข้าไม่มีทางเข้าไปได้หากเเบมเเบมยังเกร็งอยู่เเบบนี้ พูดยังไงเเบมเเบมก็คงไม่หายเกร็งหรอก นอกจากจะทำให้น้องผ่อนคลาย

                มือเรียวจับเข้าที่เเก่นกายของอีกคน รูดขึ้นรูดลงตามจังหวะจนช่องทางด้านหลังเริ่มผ่อนคลาย

                มาร์คกลัวน้องจะเจ็บอยู่หรอก เเต่หากเขาช้ากว่านี้ คงเสร็จตั้งเเต่ที่มันคาอยู่ไม่ได้เข้าไปลึกสักที

                “เก่งมากเด็กดี” มาร์คยังไม่กล้าขยับ เเค่เขาปลอบเด็กน้อยที่ต้องมาทนความเจ็บให้หยุดเสียน้ำตาก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย เขาไม่ใช่คนใจร้ายที่กระเเทกกระทั้น ทำตายใจตัวเองโดยไม่สนใจคนใต้ร่างของเขาเลย

                เเต่เอาเข้าจริง เเบมเเบมเเทบจะเป็นคนเเรกๆเลยมั้งที่เขาเเคร์ขนาดนี้

                เหมือนน้องจะเริ่มชินกับการมีของเขาอยู่ในนั่น

                ใช่ เขาคิดเองเนี่ยเเหละ

                เขาถึงได้ค่อยขยับช้าๆ สังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย เเละมันเร่งจังหวะไปเองได้ยังไงก็ไม่รู้

                อาจจะเพราะเสียงครางที่มันดังอยู่ข้างหูหรือการที่น้องจิกเล็บลงบนไหล่ของเขาจนเเสบไปหมด เเต่มาร์คก็ไม่คิดจะผ่อนเเรงอะไรอีกเเล้วล่ะ ตราบใดที่เขายังไม่ได้ปลดปล่อยก็อย่าหวังว่าจะหยุด

                “อ่า...เเบมเเบม” มาร์คถอดถอนความเป็นชายออกมาให้น้ำรักที่เขาปล่อยเขาไปในช่องทางรักของอีกคนไหลออกมาเปรอะตามเรียวขา

                เขามองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปใหม่ให้อีกคนไม่ทันตั้งตัว

                “อยากเปลี่ยนท่าบ้างมั้ย?” ถามไปอย่างงั้นเเหละ ในเมื่อคนเอาเเต่ใจ จัดการทำมันเองเสร็จสรพพ มาร์คพลิกให้น้องนอนคว่ำหน้าเเละโแบรอบเอวอีกคนให้ยกสะโพกขึ้น

                เขาเอาเเต่ใจในเรื่องนี้ เขารู้ดี เเต่ใครที่เจอเเบมเเบมในสภาพนี้ อดใจไว้ก็ยอดคนเเล้ว

                คนดีอะไรกัน

                มาร์ค ต้วนเคยเป็นที่ไหน เขาเเค่รอจังหวะที่เหมาะสม รอให้มีเหตุผลมารองรับว่าเราทั้งคู่ต่างก็เมา เเละหลังจากนี้ ถ้าน้องอยากจะหลบหน้าเขา เขาจะยกสถานะที่เกิดขึ้นคืนนี้มาอ้าง เเค่นี้น้องก็ไปไหนไม่รอดเเล้ว

ฝากกลับไปคอมเมนท์ในเด็กดีด้วยนะคะ อาจจะเเปลกๆไปบ้าง เเต่อยากได้คอมเมนท์ติชมเพื่อพัฒนาต่อไปในอนาคต