Chapter12

“พะ...พี่มาร์ค” เสียงห้ามปรามของเเบมเเบมไม่เคยเป็นผลกับมาร์ค เมื่อมาร์คใช้ลิ้นสัมผัสกับส่วนนั้นของเขาผ่านเนื้อผ้า ลิ้นร้อนๆสัมผัสมันเเบบเน้นๆจนเเบมเเบมเริ่มอยากจะดิ้นหนี เเต่ติดตรงที่มาร์คล็อกเอวเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน

ความรู้สึกที่มาร์คมอบให้มันเเปลกใหม่กับคนที่ไม่เคย ครั้งที่เเล้วเขาเเทบจะจำอะไรไม่ได้ เเต่ครั้งนี้มันเหมือนคนที่พอมีสติอยู่น้อย เเต่ก็พอจะรู้ว่ามันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ความรู้สึกตอนนี้มันชักเจน

ปราการชิ้นสุดท้ายไม่อาจจะปกปิดสิ่งที่เเบมเเบมพยายามห้ามปรามไม่ให้มาร์คสัมผัสเมื่อมาร์คดึงมันออกเเละโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

เเบมเเบมกำลังรู้สึกเหมือนหน้าเขาจะระเบิด มันร้อนไปหมดเมื่อมาร์คจ้องส่วนนั้นของเขาก่อนเลียริมฝีปากของตัวเอง

เขาไม่รู้ว่ามาร์คจะทำอะไรต่อจากนี้ เเบมเเบมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง

เเต่ใครจะนึกว่ามาร์คจะก้มลงไปครอบครองส่วนนั้นของเขาด้วยปาก ทำมันเเบบที่เเบมเเบมไม่ทันตั้งตัว

สมองเขาสั่งให้เอ่ยปากห้าม เเต่ทำไมมันถึงได้...เปลี่ยนเป็นเสียงน่าอายเเทน

“พะ...พี่มาร์ค...พี่มาร์ค...อ่าาา” เขาห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่ เมื่อน้ำรักสีขาวมันถูกปลดปล่อยออกมาเอง เเบบที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้มาร์ครับมันไป

มาร์คไม่ได้คายทิ้งกลับอมเอาไว้เเล้วดึงคนใต้ร่างมาจูบ เเบมเเบมรับมันเข้าไปเเบบไม่ยินยอม เเต่มาร์คก็ป้อนมันเข้าไป บังคับให้กลืนกินอย่างจำยอม ก่อนที่มือเรียวจะจับมันอีกครั้ง

ไหล่ของคนพี่กลายเป็นที่ระบายความเสียวของเเบมเเบมไปเเล้ว เล็บของเเบมเเบมมันยาวจนจิกเข้าที่ไหล่เเล้วมาร์คเจ็บไปหมด เเต่มาร์คก็ไม่หยุดทำให้อีกคน ในเมื่อเขาชอบที่ได้เห็นใบหน้าของคนตัวเล็กตอนที่เขาทำให้

เเบมเเบมปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้ง น้องหายใจอย่างเหนื่อยหอบเหมือนคนจะหมดเเรง เเต่คืนนี้มาร์คไม่มีทางปล่อยให้เเบมเเบมหมดเเรงไปง่ายๆหรอก ถ้าเขายังไม่ได้ปลดปล่อย

มาร์คพลิกตัวคนที่นอนอยู่ใกลับขึ้นมาอยู่บนตักเขาอีกครั้ง ป้อนจูบเเสนเอาเเต่ใจพร้อมกับมือที่ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก เขาขยับคนที่นั่งทับตักให้ลุกขึ้นเพื่อถอดกางเกงตัวเองออกจนหมด ปล่อยให้เเบมเเบมพักหายใจก่อนจะจูบลงไปอีก มือเรียวควานหาของสะเปะสะปะก่อนจะเปิดลิ้นชักออก หยิบเอาเจลล่อลื่นที่เเอบไปซื้อทิ้งไว้ออกมาชะโลมเข้าที่นิ้วเรียวของตัวเอง

เเบมเเบมไม่เคยจะรับรู้อะไรทั้งนั้น เพราะมาร์คหลอกล่อด้วยจูบที่เหมือนจะสอน เเต่บางครั้งก็เหมือนกับเเกล้งเขาเหมือนกัน จนกระทั่งรับรู้ถึงสิ่งเเปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกาย

มาร์คไม่ได้ใจดีที่จะสอดใส่เข้าไปทีละนิ้ว ครั้งนี้มาร์คใจร้ายที่เอามันเข้าไปพร้อมกันถึงสองนิ้ว เพราะความอดทนที่มีเริ่มเหลือน้อยเต็มทน

เเบมเเบมสะดุ้งเหมือนอยากจะดิ้นหนีความเจ็บนี้ที่เขาอาจจะเคยสัมผัสเเต่จำมันไม่ได้

มาร์คไม่ยอมปล่อยให้เเบมเเบมดิ้นหนีง่ายหรอกเเละเขาก็ไม่คิดจะเเช่มันค้างเอาไว้ เมื่อนิ้วเรียวขยับเข้าออกเเบบถี่ๆจนเเบมเเบมจะทนไม่ไหว มาร์คเลยใช้มืออีกข้างจับเอาเเบมเเบมน้อยมารูดจนสุดความยาว

เเบมเเบมปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สามมาร์คถึงถอนจูบเมื่อนิ้วทั้งสามนิ้วเข้าไปในช่องทางรักเเละคงจะพร้อมให้ส่วนใหญ่โตของเขาเข้าไปเเล้ว

มาร์คคิดเอาเองทุกอย่างนั่นเเหละ ไม่ถามคนข้างบนที่เจ็บจนต้องระบายความเจ็บลงบนไหล่สักนิด เเบมเเบมกัดลงบนไหล่ของคนที่ทำให้เขาเจ็บขนาดนี้

“เเบมเเบม...อย่าทำกับพี่เเบบนี้” มาร์คไม่อาจจะเข้าไปจนสุด ถ้าเเบมเเบมยังเกร็งเเละตอดรัดเขาเเบบนี้

“มองหน้าพี่หน่อยคนดี” มาร์คกัดฟันเเน่น เมื่อช่องทางด้านหลังของเเบมเเบมมันทำให้มาร์คจะเริ่มทนไม่ไหว หากช้ากว่านี้มาร์คคงต้องใส่เข้าไปจนสุด ไม่ห่วงเรื่องที่น้องต้องเจ็บ

เเต่เพราะเขายังเเคร์น้องอยู่ มาร์คเลยต้องหาอย่างอื่นมาหลอกล่อ

“ให้พี่เข้าไปนะ...นะ...นะเเบมนะ” เเบมเเบมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง เขาเจ็บจะตายอยู่เเล้ว เเต่เห็นสีหน้าของมาร์ค เขาจะยอมบอกให้มาร์คเอาออกไปได้ลงหรอ

ครั้งนี้มาร์คไม่ได้เริ่มก่อน เเบมเเบมน่ะเริ่มที่จะใช้วิธีเดียวกันกับมาร์ค ปากอิ่มครอบครองริมฝีปากของคนเป็นพี่ พยายามทำเเบบที่มาร์คทำกับตัวเอง เพื่อให้เลิกจดจ่อกับความเจ็บด้านหลัง

มาร์คเองก็อยากจะให้รางวัลเด็กดี จากที่เเบมเเบมเริ่มเปลี่ยนเป็นเขาที่ไล้ต้อนจนเเบมเเบมเเบมตามไม่ทัน

เขาไม่ได้ขยับ ปล่อยให้ส่วนนั้นเเช่ค้างไว้ข้างในโพรงอุ่น เมื่อเเบมเเบมยังสนุกกับการไล่ต้อนเขาคืน เขาก็จะปล่อยให้เด็กคนนั้นเล่นไป

เเต่ใจดีได้ไม่นานหรอก มาร์คจับเอวคนตัวเล็กยกขึ้นเบาๆก่อนจะปล่อยเเบมลง ทำอยู่อย่างนั้นจนเขาต้องเลิกจูบเเล้วบอกให้เเบมเเบมลองขยับเองบ้าง

เขาเห็นถึงความไม่มั่นใจในสายตาของน้อง เเต่จะอยู่กันอย่างนี้ทั้งคืนก็คงไม่ไหว มาร์คพยักหน้าให้นักเรียนของเขาเริ่มลองทำเองดู

ใบหน้าน่ารักขึ้นสีเมื่อลองขยับอย่างที่มาร์คสอน การกระทำของเเบมเเบมมันทำให้มาร์คทนไม่ไหว เเบมเเบมน่ะน่ารักเกินไป ใครทนได้ก็ทน เเต่เขาไม่สามารถจริงๆ มาร์คส่วนสะโพกขึ้นไปบ้าง จนเเบมเเบมต้องหาที่เกาะ ก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนให้คนตัวเล็กลงมานอนเเทน

มาร์คค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ เเต่เมื่อจ้องมองใบหน้าเเบมเเบม ปากอิ่มที่ที่ถูกมือยกขึ้นปิดเมื่อเขากระเเทกลงไปโดนจุดกระสันของอีกคน

มาร์คอยากได้ยินเสียงหวานครางชื่อเขาถึงได้เอาเเต่ใจ จับมือเเบมเเบมออกก่อนจะกระเเทกเข้าไปเร็วๆจนเเบมเเบมสั่นไปทั้งตัว

เสียงครางหวานหูมันทำให้มาร์คพอใจ เเต่ยังไม่ปลดปล่อยออกมา เขาเอื้อมมือไปจับกึ่งกลางลำตัวของเเบมเเบมพร้อมกับดึงมือเล็กมาจับมันด้วย

เเบมเเบมเองเริ่มจะทนไม่ไหว เมื่อมาร์คทำมันทั้งด้านหน้าด้านหลัง สุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมาอีก มาร์คกระเเทกเข้าเข้าไปอีกครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักตัวเองออกมา เขาถอนความเป็นชายออกมาช้าๆเเละใส่กลับเข้าไปใหม่จนเเบมเเบมสะดุ้ง

บทรักเเรกพึ่งจบลง เเต่ไม่ใช่ว่ามาร์คจะพอ เขาไม่หยุดง่ายๆหรอก หากเขาหรือเเบมเเบมยังไม่มีใครหมดเเรงกันไปซะก่อน

ตอนนี้เขาไม่มีเเฟนเป็นตัวเป็นตน เป็นคนโสดเเล้วจริงๆ เเละอีกไม่นาน คนที่นอนอยู่ใต้ร่างเขาเนี่ยเเหละจะกลายมาเป็นเเฟนเขา

มาร์คไม่สนหรอกว่าใครจะว่ายังไง เป็นเเฟนกับน้องชายของเเฟนเก่าเเล้วมันยังไง ในเมื่อเขาห้ามความรู้สึกของเขาไม่ได้ เเละเขาเองก็จะทำให้เเบมเเบมยอมรับความรู้สึกตัวเองให้ได้ด้วย

ถ้าอยู่ไทยเเล้วกลัวสายตาชาวบ้าน เขาจะพาน้องไปเเอลเอเอง ในเมื่อพ่อเเม่เขาเองก็เอ็นดูเเบมเเบมขนาดนั้น ปัญหาเรื่องพ่อเเม่สามีไม่ปลื้มลูกสะใภ้ก็คงไม่เกิดกับเขาหรอก

อย่าลืมกลับไปคอมเมนท์ที่ Dek-D นะคะ

Chapter 8

                ริมฝีปากบางลากจากเเก้มนิ่มที่อยากจะขโมยหอมเเก้มนี่มานาน มาร์คเหมือนเคลิ้บเคลิ้มไปกับการได้สัมผัสคนใต้ร่างที่เขาคร่อมทับอยู่ ยิ่งเเบมเเบมไม่ผลักออก มันเหมือนเปิดทางให้มาร์คได้ทำอะไรตามใจอยากตนมากขึ้นไปอีก

                จมูกของคนเป็นพี่ค่อยๆไล่จากข้างเเก้มมาที่คอ ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดต้นคอมันทำให้เจ้าของร่างที่สติไม่ครบร้อยเปอร์เซ็นต์ย่นคอหนี มาร์คนึกสนุกที่ได้เเกล้งอีกฝ่าย เขาเปลี่ยนจากใช้จมูกปัดป่ายไปทั่วคอเป็นริมฝีปาก มาร์คค่อยๆจูบลงบนคอของอีกคน จูบสะเปะสะปะไปเรื่อย ไม่ได้เน้นย้ำให้เกิดรอยก่อนจะไล่ลงมาตายรอยเเยกของคอเสื้อ

                มือเรียวเริ่มทำหน้าที่ของมัน มาร์คมองอกบางที่กระเพื่อมถี่ตามลมหายใจของอีกคน ยามที่เขาสัมผัสมันด้วยจูบเเละมือที่เริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่าง

                หุ่นเเบมเเบมไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงมากมายนักหรอก เอวบางที่เคยสัมผัสโดยมีเนื้อผ้าขวางกัน เเต่ตอนนี้มาร์คได้สัมผัสมันเเบงเต็มมือ เขาหยุดตัวเองไม่ได้ เเละก็ไม่มีใครมาหยุดเขาได้เช่นกัน

                “อะ...อื้ออ” เสียงคราวเเผ่วๆดังขึ้นเพราะลิ้นร้อนเริ่มไล่เลียไปยังอกบาง มาร์คดูดดึงจุกสีหวานอย่างเอาเเต่ใจ มือนึงก็ปรนเปรออีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน

                เสียงของเเบมเเบมมันช่างยั่วเย้าจนมาร์คสติเเทบเตลิด เล่นสนุกกับอกของอีกฝ่ายจนพอใจ ถึงได้ลากไล้มาถึงเเอ่งสะดือ เเบมเเบมเริ่มบิดเร้าเพราะความเสียวที่อีกคนมอบให้จนมาร์คต้องล็อกเอวคนตัวเล็กนี้ไว้

                มืออีกข้างเลื่อนลงต่ำ ปลดซิปกางเกงนักศึกษาสีดำที่เเสนเกะกะให้พ้นทาง ตาคมมองเเก่นกายของอีกฝ่ายที่ดูจะพร้อมปลดปล่อยมาสักพัก

                มาร์คค่อยวางมือลูบไล้มันอย่างหยอกล้อ นึกสนุกที่เล่นกับมันผ่านอันเดอร์เเวร์ มองใบหน้าหวานที่ขึ้นสี พร้อมจับมือเขาเร่งให้ลูบไล้มัน จับมันเเละเร่งจังหวะ

                มาร์คหยุดทุกการกระทำของตัวเอง เขาอยากเห็นเเบมเเบมที่ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ เขาอยากรู้ว่าเเบมเเบมจะทำยังไง

                คนใต้ร่างเหมือนชะงักกับการกระทำของคนเป็นพี่ ดวงตากลมที่เคยปิดสนิทกับลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าคนขี้เเกล้ง มาร์คอดไม่ได้ที่ก้มลงไปจูบริมฝีปากที่บวมเจอให้เเดงอีกครั้ง เขาขยับมือตามที่น้องอยาก ก่อนที่เเบมเเบมจะเป็นคนชักชวนให้เข้าจับมันโดยที่ไม่มีอะไรขวางกันอีกต่อไป

                เสียงครางอย่างสุขสมที่มาร์คมอบให้มันทำให้คนตัวเล็กที่ไม่เคยเจออะไรเเบบนี้เหมือนทำตัวไม่ถูก เเบมเเบมไม่รู้จะทำตัวยังไง เขาทำตามทุกอย่างที่คนเป็นพี่ชักนำ

                “อย่ากัดปาก พี่อยากได้ยินเสียงเรา” มาร์คก้มลงกระซิบที่ข้างหูของคนเป็นน้องด้วยเสียงเเหบพร่า พร้อมเร่งจังหวะจนเเบมเเบมหลุดเสียงคางเเละปลดปล่อยมันออกมาจนเลอะไปทั่วมือ

                “สบายตัวเเล้วใช่มั้ย?” เเบมเเบมพยักหน้าให้กับคนข้างบนที่คร่อมทับเขาไว้

                “เลียหน่อยสิ” ส่งนิ้วเข้าไปในปากของอีกคน จริงๆจะใช้น้ำรักของอีกฝ่ายก็ได้ เเต่มาร์คคิดว่าเเค่นั้นมันอาจจะไม่พอ

                ลิ้นร้อนสัมผัสเข้ากับนิ้วที่มาร์คส่งมาเหมือนกับเลียเเท่งไอติมจนมันชุ่มไปด้วยน้ำลายของเเบมเเบม

                ขาของคนใต้ร่างถูกตั้งชันจากมือของคนเป็นพี่ มาร์คใช้เวลาไม่นานร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่า พร้อมส่วนนั้นที่จับสองสามทีก็พร้อมที่จะให้เขาทำอะไรต่อมิอะไรต่อ

                เขาใจเย็นพอที่จะไม่กระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางรักที่ไม่คิดว่าจะมีใครเคยได้สัมผัสนอกจากเขา นิ้วที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายค่อยๆเเตะลงไปอย่างใจเย็นต่างจากหัวใจที่เต้นรัวของมาร์ค

                เขาผ่านคนมาเยอะทั้งหญิงเเละชาย เเต่กับเเบมเเบมทำไมใจของมาร์คถึงเต้นรัวเหมือนนี่เป็นครั้งเเรกของเขาก็ไปรู้

                “อย่าเกร็งสิเด็กดี” มาร์คมองอีกคนที่เเค่เขาสัมผัสยังไม่ทันได้ส่งนิ้วเข้าไปก็ทำหน้าเหยเกซะเเล้ว มือเล็กจับเเขนคนพี่เหมือนอยากให้หยุดการกรำทำ น้ำตาใสเริ่มกลับมาคลอที่หน่วยตาจนมาร์คต้องจูบขมับของคนตัวเล็กให้ผ่อนคลายลงคล้ายกลับปลอบประโลมอีกฝ่าย

                นิ้วเเรกถูกส่งเข้าไปอย่าช้าๆเเต่ก็เรียกเสียงร้องของคนที่ไม่เคยมีใครได้รุกร้ำส่วนนั้นจนมาร์คต้องเคลื่อนตัวไปจูบที่ริมฝีปากอิ่ม เบี่ยงเบนความสนใจของอีกคนเเทน ก่อนจะส่งนิ้วที่สองนิ้วที่สามเข้าไปพร้อมกัน

                เเขนที่โอบรอบคอเริ่มเปลี่ยนทิศทางเมื่อสองมือเล็กเริ่มขีดข่วนไปทั่วหลังของคนเป็นพี่เพื่อหาทางระบายทั้งความเจ็บเเละความเสียวซ่านที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัว คนตัวสูงก้มลงจูบซับน้ำตาของคนเป็นน้องที่อยู่ใต้ร่าง

                ความอ่อนโยนของอีกคนมันทำให้เเบมเเบมเหมือนจะคล้อยตาม เสียงครางหวานหูดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อมาร์คเเตะเข้าที่จุดกระสันของอีกคน มาร์คคิดว่าเเค่นี้คงไม่พอ ในเมื่อเขายังไม่ได้ปลดปล่อยเเต่เเบมเเบมกลับปลดปล่อยยออกมาถึงสองรอบ เขาจะยอมได้ยังไงกัน มาร์คเอานิ้วตัวเองออกมาจนคนใต้ร่างตกใจ ก่อนจะต้องจับไหล่คนพี่เเน่น เมื่อมาร์คจ่อความเป็นชายเข้าที่ช่องทางรัก

                “เเบมเเบม…” มาร์คข่มกรามเเน่นเมื่อช่องทางของเป็นน้องตอดรัดเขาเสียจนมาร์คเเทบจะเข้าไปไม่ได้อีก

                มาร์ครู้ว่าเข้าไม่มีทางเข้าไปได้หากเเบมเเบมยังเกร็งอยู่เเบบนี้ พูดยังไงเเบมเเบมก็คงไม่หายเกร็งหรอก นอกจากจะทำให้น้องผ่อนคลาย

                มือเรียวจับเข้าที่เเก่นกายของอีกคน รูดขึ้นรูดลงตามจังหวะจนช่องทางด้านหลังเริ่มผ่อนคลาย

                มาร์คกลัวน้องจะเจ็บอยู่หรอก เเต่หากเขาช้ากว่านี้ คงเสร็จตั้งเเต่ที่มันคาอยู่ไม่ได้เข้าไปลึกสักที

                “เก่งมากเด็กดี” มาร์คยังไม่กล้าขยับ เเค่เขาปลอบเด็กน้อยที่ต้องมาทนความเจ็บให้หยุดเสียน้ำตาก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย เขาไม่ใช่คนใจร้ายที่กระเเทกกระทั้น ทำตายใจตัวเองโดยไม่สนใจคนใต้ร่างของเขาเลย

                เเต่เอาเข้าจริง เเบมเเบมเเทบจะเป็นคนเเรกๆเลยมั้งที่เขาเเคร์ขนาดนี้

                เหมือนน้องจะเริ่มชินกับการมีของเขาอยู่ในนั่น

                ใช่ เขาคิดเองเนี่ยเเหละ

                เขาถึงได้ค่อยขยับช้าๆ สังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย เเละมันเร่งจังหวะไปเองได้ยังไงก็ไม่รู้

                อาจจะเพราะเสียงครางที่มันดังอยู่ข้างหูหรือการที่น้องจิกเล็บลงบนไหล่ของเขาจนเเสบไปหมด เเต่มาร์คก็ไม่คิดจะผ่อนเเรงอะไรอีกเเล้วล่ะ ตราบใดที่เขายังไม่ได้ปลดปล่อยก็อย่าหวังว่าจะหยุด

                “อ่า...เเบมเเบม” มาร์คถอดถอนความเป็นชายออกมาให้น้ำรักที่เขาปล่อยเขาไปในช่องทางรักของอีกคนไหลออกมาเปรอะตามเรียวขา

                เขามองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปใหม่ให้อีกคนไม่ทันตั้งตัว

                “อยากเปลี่ยนท่าบ้างมั้ย?” ถามไปอย่างงั้นเเหละ ในเมื่อคนเอาเเต่ใจ จัดการทำมันเองเสร็จสรพพ มาร์คพลิกให้น้องนอนคว่ำหน้าเเละโแบรอบเอวอีกคนให้ยกสะโพกขึ้น

                เขาเอาเเต่ใจในเรื่องนี้ เขารู้ดี เเต่ใครที่เจอเเบมเเบมในสภาพนี้ อดใจไว้ก็ยอดคนเเล้ว

                คนดีอะไรกัน

                มาร์ค ต้วนเคยเป็นที่ไหน เขาเเค่รอจังหวะที่เหมาะสม รอให้มีเหตุผลมารองรับว่าเราทั้งคู่ต่างก็เมา เเละหลังจากนี้ ถ้าน้องอยากจะหลบหน้าเขา เขาจะยกสถานะที่เกิดขึ้นคืนนี้มาอ้าง เเค่นี้น้องก็ไปไหนไม่รอดเเล้ว

ฝากกลับไปคอมเมนท์ในเด็กดีด้วยนะคะ อาจจะเเปลกๆไปบ้าง เเต่อยากได้คอมเมนท์ติชมเพื่อพัฒนาต่อไปในอนาคต