Chapter12

“พะ...พี่มาร์ค” เสียงห้ามปรามของเเบมเเบมไม่เคยเป็นผลกับมาร์ค เมื่อมาร์คใช้ลิ้นสัมผัสกับส่วนนั้นของเขาผ่านเนื้อผ้า ลิ้นร้อนๆสัมผัสมันเเบบเน้นๆจนเเบมเเบมเริ่มอยากจะดิ้นหนี เเต่ติดตรงที่มาร์คล็อกเอวเอาไว้ไม่ให้ขยับไปไหน

ความรู้สึกที่มาร์คมอบให้มันเเปลกใหม่กับคนที่ไม่เคย ครั้งที่เเล้วเขาเเทบจะจำอะไรไม่ได้ เเต่ครั้งนี้มันเหมือนคนที่พอมีสติอยู่น้อย เเต่ก็พอจะรู้ว่ามันมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ความรู้สึกตอนนี้มันชักเจน

ปราการชิ้นสุดท้ายไม่อาจจะปกปิดสิ่งที่เเบมเเบมพยายามห้ามปรามไม่ให้มาร์คสัมผัสเมื่อมาร์คดึงมันออกเเละโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

เเบมเเบมกำลังรู้สึกเหมือนหน้าเขาจะระเบิด มันร้อนไปหมดเมื่อมาร์คจ้องส่วนนั้นของเขาก่อนเลียริมฝีปากของตัวเอง

เขาไม่รู้ว่ามาร์คจะทำอะไรต่อจากนี้ เเบมเเบมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง

เเต่ใครจะนึกว่ามาร์คจะก้มลงไปครอบครองส่วนนั้นของเขาด้วยปาก ทำมันเเบบที่เเบมเเบมไม่ทันตั้งตัว

สมองเขาสั่งให้เอ่ยปากห้าม เเต่ทำไมมันถึงได้...เปลี่ยนเป็นเสียงน่าอายเเทน

“พะ...พี่มาร์ค...พี่มาร์ค...อ่าาา” เขาห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่ เมื่อน้ำรักสีขาวมันถูกปลดปล่อยออกมาเอง เเบบที่เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้มาร์ครับมันไป

มาร์คไม่ได้คายทิ้งกลับอมเอาไว้เเล้วดึงคนใต้ร่างมาจูบ เเบมเเบมรับมันเข้าไปเเบบไม่ยินยอม เเต่มาร์คก็ป้อนมันเข้าไป บังคับให้กลืนกินอย่างจำยอม ก่อนที่มือเรียวจะจับมันอีกครั้ง

ไหล่ของคนพี่กลายเป็นที่ระบายความเสียวของเเบมเเบมไปเเล้ว เล็บของเเบมเเบมมันยาวจนจิกเข้าที่ไหล่เเล้วมาร์คเจ็บไปหมด เเต่มาร์คก็ไม่หยุดทำให้อีกคน ในเมื่อเขาชอบที่ได้เห็นใบหน้าของคนตัวเล็กตอนที่เขาทำให้

เเบมเเบมปล่อยน้ำรักออกมาอีกครั้ง น้องหายใจอย่างเหนื่อยหอบเหมือนคนจะหมดเเรง เเต่คืนนี้มาร์คไม่มีทางปล่อยให้เเบมเเบมหมดเเรงไปง่ายๆหรอก ถ้าเขายังไม่ได้ปลดปล่อย

มาร์คพลิกตัวคนที่นอนอยู่ใกลับขึ้นมาอยู่บนตักเขาอีกครั้ง ป้อนจูบเเสนเอาเเต่ใจพร้อมกับมือที่ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก เขาขยับคนที่นั่งทับตักให้ลุกขึ้นเพื่อถอดกางเกงตัวเองออกจนหมด ปล่อยให้เเบมเเบมพักหายใจก่อนจะจูบลงไปอีก มือเรียวควานหาของสะเปะสะปะก่อนจะเปิดลิ้นชักออก หยิบเอาเจลล่อลื่นที่เเอบไปซื้อทิ้งไว้ออกมาชะโลมเข้าที่นิ้วเรียวของตัวเอง

เเบมเเบมไม่เคยจะรับรู้อะไรทั้งนั้น เพราะมาร์คหลอกล่อด้วยจูบที่เหมือนจะสอน เเต่บางครั้งก็เหมือนกับเเกล้งเขาเหมือนกัน จนกระทั่งรับรู้ถึงสิ่งเเปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกาย

มาร์คไม่ได้ใจดีที่จะสอดใส่เข้าไปทีละนิ้ว ครั้งนี้มาร์คใจร้ายที่เอามันเข้าไปพร้อมกันถึงสองนิ้ว เพราะความอดทนที่มีเริ่มเหลือน้อยเต็มทน

เเบมเเบมสะดุ้งเหมือนอยากจะดิ้นหนีความเจ็บนี้ที่เขาอาจจะเคยสัมผัสเเต่จำมันไม่ได้

มาร์คไม่ยอมปล่อยให้เเบมเเบมดิ้นหนีง่ายหรอกเเละเขาก็ไม่คิดจะเเช่มันค้างเอาไว้ เมื่อนิ้วเรียวขยับเข้าออกเเบบถี่ๆจนเเบมเเบมจะทนไม่ไหว มาร์คเลยใช้มืออีกข้างจับเอาเเบมเเบมน้อยมารูดจนสุดความยาว

เเบมเเบมปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สามมาร์คถึงถอนจูบเมื่อนิ้วทั้งสามนิ้วเข้าไปในช่องทางรักเเละคงจะพร้อมให้ส่วนใหญ่โตของเขาเข้าไปเเล้ว

มาร์คคิดเอาเองทุกอย่างนั่นเเหละ ไม่ถามคนข้างบนที่เจ็บจนต้องระบายความเจ็บลงบนไหล่สักนิด เเบมเเบมกัดลงบนไหล่ของคนที่ทำให้เขาเจ็บขนาดนี้

“เเบมเเบม...อย่าทำกับพี่เเบบนี้” มาร์คไม่อาจจะเข้าไปจนสุด ถ้าเเบมเเบมยังเกร็งเเละตอดรัดเขาเเบบนี้

“มองหน้าพี่หน่อยคนดี” มาร์คกัดฟันเเน่น เมื่อช่องทางด้านหลังของเเบมเเบมมันทำให้มาร์คจะเริ่มทนไม่ไหว หากช้ากว่านี้มาร์คคงต้องใส่เข้าไปจนสุด ไม่ห่วงเรื่องที่น้องต้องเจ็บ

เเต่เพราะเขายังเเคร์น้องอยู่ มาร์คเลยต้องหาอย่างอื่นมาหลอกล่อ

“ให้พี่เข้าไปนะ...นะ...นะเเบมนะ” เเบมเเบมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง เขาเจ็บจะตายอยู่เเล้ว เเต่เห็นสีหน้าของมาร์ค เขาจะยอมบอกให้มาร์คเอาออกไปได้ลงหรอ

ครั้งนี้มาร์คไม่ได้เริ่มก่อน เเบมเเบมน่ะเริ่มที่จะใช้วิธีเดียวกันกับมาร์ค ปากอิ่มครอบครองริมฝีปากของคนเป็นพี่ พยายามทำเเบบที่มาร์คทำกับตัวเอง เพื่อให้เลิกจดจ่อกับความเจ็บด้านหลัง

มาร์คเองก็อยากจะให้รางวัลเด็กดี จากที่เเบมเเบมเริ่มเปลี่ยนเป็นเขาที่ไล้ต้อนจนเเบมเเบมเเบมตามไม่ทัน

เขาไม่ได้ขยับ ปล่อยให้ส่วนนั้นเเช่ค้างไว้ข้างในโพรงอุ่น เมื่อเเบมเเบมยังสนุกกับการไล่ต้อนเขาคืน เขาก็จะปล่อยให้เด็กคนนั้นเล่นไป

เเต่ใจดีได้ไม่นานหรอก มาร์คจับเอวคนตัวเล็กยกขึ้นเบาๆก่อนจะปล่อยเเบมลง ทำอยู่อย่างนั้นจนเขาต้องเลิกจูบเเล้วบอกให้เเบมเเบมลองขยับเองบ้าง

เขาเห็นถึงความไม่มั่นใจในสายตาของน้อง เเต่จะอยู่กันอย่างนี้ทั้งคืนก็คงไม่ไหว มาร์คพยักหน้าให้นักเรียนของเขาเริ่มลองทำเองดู

ใบหน้าน่ารักขึ้นสีเมื่อลองขยับอย่างที่มาร์คสอน การกระทำของเเบมเเบมมันทำให้มาร์คทนไม่ไหว เเบมเเบมน่ะน่ารักเกินไป ใครทนได้ก็ทน เเต่เขาไม่สามารถจริงๆ มาร์คส่วนสะโพกขึ้นไปบ้าง จนเเบมเเบมต้องหาที่เกาะ ก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนให้คนตัวเล็กลงมานอนเเทน

มาร์คค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ เเต่เมื่อจ้องมองใบหน้าเเบมเเบม ปากอิ่มที่ที่ถูกมือยกขึ้นปิดเมื่อเขากระเเทกลงไปโดนจุดกระสันของอีกคน

มาร์คอยากได้ยินเสียงหวานครางชื่อเขาถึงได้เอาเเต่ใจ จับมือเเบมเเบมออกก่อนจะกระเเทกเข้าไปเร็วๆจนเเบมเเบมสั่นไปทั้งตัว

เสียงครางหวานหูมันทำให้มาร์คพอใจ เเต่ยังไม่ปลดปล่อยออกมา เขาเอื้อมมือไปจับกึ่งกลางลำตัวของเเบมเเบมพร้อมกับดึงมือเล็กมาจับมันด้วย

เเบมเเบมเองเริ่มจะทนไม่ไหว เมื่อมาร์คทำมันทั้งด้านหน้าด้านหลัง สุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมาอีก มาร์คกระเเทกเข้าเข้าไปอีกครั้งก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักตัวเองออกมา เขาถอนความเป็นชายออกมาช้าๆเเละใส่กลับเข้าไปใหม่จนเเบมเเบมสะดุ้ง

บทรักเเรกพึ่งจบลง เเต่ไม่ใช่ว่ามาร์คจะพอ เขาไม่หยุดง่ายๆหรอก หากเขาหรือเเบมเเบมยังไม่มีใครหมดเเรงกันไปซะก่อน

ตอนนี้เขาไม่มีเเฟนเป็นตัวเป็นตน เป็นคนโสดเเล้วจริงๆ เเละอีกไม่นาน คนที่นอนอยู่ใต้ร่างเขาเนี่ยเเหละจะกลายมาเป็นเเฟนเขา

มาร์คไม่สนหรอกว่าใครจะว่ายังไง เป็นเเฟนกับน้องชายของเเฟนเก่าเเล้วมันยังไง ในเมื่อเขาห้ามความรู้สึกของเขาไม่ได้ เเละเขาเองก็จะทำให้เเบมเเบมยอมรับความรู้สึกตัวเองให้ได้ด้วย

ถ้าอยู่ไทยเเล้วกลัวสายตาชาวบ้าน เขาจะพาน้องไปเเอลเอเอง ในเมื่อพ่อเเม่เขาเองก็เอ็นดูเเบมเเบมขนาดนั้น ปัญหาเรื่องพ่อเเม่สามีไม่ปลื้มลูกสะใภ้ก็คงไม่เกิดกับเขาหรอก

อย่าลืมกลับไปคอมเมนท์ที่ Dek-D นะคะ