ซ่อน 10 NC

“มาร์ค ฮืออ พอก่อนได้ไหม อ้ะ” มาร์คไม่ได้ฟังเสียงห้ามปรามใดๆเลย มือเรียวหายเข้าไปในกางเกงขาสั้น ที่ไม่ว่าจะล้วงตรงไหนก็ง่ายที่จะเข้าไปสัมผัสตัวตนของกุนได้ทั้งนั้น

เด็กดื้อของมาร์ค ไม่ระวังตัวเองเลย ต้องลงโทษให้เข็ด จะได้จำว่าไอ้เสื้อยืดคอกว้างกับกางเกงขาสั้นมันอันตรายขนาดไหน

“มาร์ค”

“ครับ” กุนเกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายได้ไหม ทำไมมาร์คถึงได้เป็นคนแบบนี้กันนะ

“มะ...มาร์ค อย่า...อย่า...มันสกปรก...อ้ะ…” เพียงแค่ลิ้นร้อนสัมผัสแก่นกลางความเป็นชายผ่านอันเดอร์แวร์ ก็ทำให้คนไม่เคยแทบจะดิ้นผ่าน แต่มาร์คกับจับเอวไว้แน่น รูดเอาทั้งกางเกงและอันเดอร์แวร์ทิ้งอย่างไม่ใยดี ดึงมือของกุนมาวางที่มันแล้วบังคับให้กุนจับแล้วขยับตามที่มาร์คสอน ก่อนที่มาร์ตจะขยับขึ้นไปสอนจูบที่เป็นผู้ใหญ่ให้กับหลานรัก

กุนไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มาร์คเหมือนกำลังทำให้ร่างกายเขาร้อนไปเสียทุกส่วน สอนในสิ่งที่เขาไม่เคยทำ ไม่เคยสัมผัส และคิดว่าชาตินี้ก็คงไม่มีใครจะได้สัมผัส

แต่ตอนนี้มาร์คทำมันแทบทุกอย่าง

“มาร์ครักแบมนะครับ” สิ้นคำบอกรัก มาร์คก็รีบขยับมือไปตามความยาว จูบปิดปากอีกคนเพื่อไม่ให้เสียงมันดังออกไปยังห้องข้างๆ ขยับมันเร็วเสียจนกุนทนไม่ไหว ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มฝ่ามือของคนโตกว่า

“ตามาร์คบ้างแล้วนะคนดี”

ใครจะยอมให้เด็กน้อยสบายตัวไปคนเดียว กุนได้แต่นอนหอบหายใจก่อนจะเบิกตากว้างเมื่ออีกคนไม่ได้แค่ถอดเสื้อแบบที่เคยเห็น มาร์คถอดทุกชิ้นออกจาร่างกายตัวเอง

มาร์คจับอีกคนพลิกขึ้นมานั่งบนตัก จูบปิดปากเสียงโวยวายของอีกคนก่อนที่จะจับเอาแก่นกายทั้งของตัวเองและกุนจับมันลูบไล้ไปพร้อมๆกัน

มาร์คปลุกให้มันตื่นอีกครั้ง ก่อนจะก้มลงจูบ ดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่มของอีกคน จับมือกุนให้จับตรงที่มาร์คเคยจับ สัมผัสมันแบบที่มาร์คเคยสอน

มือของมาร์คลากไล้ลงบนเผ่นหลังตามแนวยาวก่อนจะบีบเข้าที่สะโพกเปลือยเปล่าอย่างหมั้นเขี้ยว นิ้วเรียวหายเข้าไปในช่องทางรัก เมื่อเด็กน้อยกำลังเคลิ้บเคลิ้มกับรสจูบ มาร์คส่งมือข้างที่ว่างมาบีบเค้นหน้าอก เพิ่มความเสียวและเบี่ยงเบนความสนใจจากสิ่งที่เขากำลังทำ

นิ้วที่สองตามเข้าไป มาร์คดึงเข้าดึงออกจนกุนขยับหนี แต่คนอย่างมาร์คมีหรือจะยอม เขาจับล็อกเอวอีกคนเอาไว้แน่น เร่งมือสีจนได้ยินเสียงครางอื้ออึงจากอีกฝ่าย ก่อนจะดึงนิ้วทั้งสองออกมาแล้วใสกลับเข้าไปใหม่

กุนได้แต่ส่ายหน้าลงบนไหล่กว้างจนผมปลิว มาร์คไม่ได้ทำแค่ข้างหลัง แต่กำลังชักรูดข้างหน้าของเขาที่เพิ่งปลดปล่อยได้ไม่นาน ให้มันกลับมารู้สึกอีกครั้ง

ปากบางกดจูบลงบนคอลากมาถึงไหล่ของคนที่กำลังกัดไหล่เขาระบายเจ็บและความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

มาร์คไม่ปล่อยให้ตัวเองทรมานได้นาน เขาดึงมือตัวเองออก ก่อนจะดึงอีกคนให้ยกสะโพกขึ้น

“เจ็บหน่อยนะคนดี” กุนยังไม่เข้าใจว่ามีอะไรที่เจ็บกว่าเมื่อกี้อีกเหรอ

มาร์คถูแก่นกายตัวเองที่ช่องทางรัก ก่อนจะกดมันเข้าไป น้ำตาและนิ้วทั้งสิบที่กดลงบนไหล่ มันบ่งบอกว่าอีกคนกำลังเจ็บ มาร์คถึงได้เข้าไปจูบปลอบประโลม พยายามใจเย็นกับกุนให้มากที่สุด เพราะเขารู้ว่ากุนไม่เคย และมีใครได้แตะต้องมัน

“เชื่อใจมาร์คนะ อดทนอีกนิดนะคนดี” พูดจบก็สวนสะโพกเข้าใส่ ปล่อยให้กุนน้ำตาไหลและกัดลงบนไหล่ตัวเองแรงๆ มาร์คทนเจ็บ และแช่แก่นกายข้างเอาไว้ ยังไม่ยอมขยับจนรู้สึกว่ากุนเริ่มผ่อนคลายขึ้น

“ลองขยับมั้ย” กุนส่ายหน้าปฏิเสธทันที เขาทำไม่เป็น

“งั้นมาร์คทำเองนะ” มาร์คพลิกตัวให้กุนนอนลงกับเตียงนิ่ม ค่อยๆขยับสะโพกช้าๆ ก่อนจะเร็วขึ้นจนกุนหลุดเสียงครางออกมา แต่มาร์คเอื้อมมือไปปิดปากได้ทัน

“เบาๆครับ เดี๋ยวคนข้างนอกได้ยิน” มาร์คเอามือออก เพราะกุนยกมือตัวเองขึ้นปิดปาก

มาร์คไม่เคยรู้สึกดีอะไรขนาดนี้มาก่อน เขาสวนสะโพกเข้าหาอีกคน ครางในลำคออย่างสุขสม แม้ว่าจะต้องทำอะไรๆให้มันเบาที่สุด แต่มันก็ไม่เป็นปัญหาของมาร์คเลยสักนิด

“อ้ะ! มาร์ค….มาร์ค…เบาหน่อย...อ้ะๆ...” กุนบีบไหล่อีกคนแน่น ยามที่มาร์คเร่งความเร็วและไม่ออมแรงเลยสักนิด จากตอนแรกที่เจ็บจนเหมือนร่างกายเขาจะแตกออก ตอนนี้มันกลับรู้สึกเสียวไปหมด

“กุน” มาร์คเพียงเรียกชื่อ แล้วส่งมือมาจับกึ่งกลางลำตัวของเขา เราขยับไปพร้อมกันจนสุดท้ายต่างฝ่ายต่างก็ก็ปลดปล่อยมันออกมา

มาร์คถอนแก่นกายออกมาจนถึงปากทาง แล้วกระแทกมันเขาไปอีกจนน้ำสีขาวขุ่นไหลเปรอะเต็มที่นอน ทำอยู่อย่างนั้นจนมันตื่นมาอีกรอบ และต้องเป็นกุนที่รองรับบทรักที่ไม่รู้ว่ามันจะจบลงเมื่อไหร่

ฝากกลับไปคอมเมนท์ที่เด็กดีด้วยนะคะ ถ้าไม่มีคอมเมนท์ขออนุญาตลบ NC ตอนนี้นะคะ