ริมฝีปากบางลากจากเเก้มนิ่มที่อยากจะขโมยหอมเเก้มนี่มานาน
มาร์คเหมือนเคลิ้บเคลิ้มไปกับการได้สัมผัสคนใต้ร่างที่เขาคร่อมทับอยู่
ยิ่งเเบมเเบมไม่ผลักออก มันเหมือนเปิดทางให้มาร์คได้ทำอะไรตามใจอยากตนมากขึ้นไปอีก
จมูกของคนเป็นพี่ค่อยๆไล่จากข้างเเก้มมาที่คอ
ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดต้นคอมันทำให้เจ้าของร่างที่สติไม่ครบร้อยเปอร์เซ็นต์ย่นคอหนี
มาร์คนึกสนุกที่ได้เเกล้งอีกฝ่าย เขาเปลี่ยนจากใช้จมูกปัดป่ายไปทั่วคอเป็นริมฝีปาก
มาร์คค่อยๆจูบลงบนคอของอีกคน จูบสะเปะสะปะไปเรื่อย ไม่ได้เน้นย้ำให้เกิดรอยก่อนจะไล่ลงมาตายรอยเเยกของคอเสื้อ
มือเรียวเริ่มทำหน้าที่ของมัน
มาร์คมองอกบางที่กระเพื่อมถี่ตามลมหายใจของอีกคน
ยามที่เขาสัมผัสมันด้วยจูบเเละมือที่เริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่าง
หุ่นเเบมเเบมไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงมากมายนักหรอก
เอวบางที่เคยสัมผัสโดยมีเนื้อผ้าขวางกัน เเต่ตอนนี้มาร์คได้สัมผัสมันเเบงเต็มมือ
เขาหยุดตัวเองไม่ได้ เเละก็ไม่มีใครมาหยุดเขาได้เช่นกัน
“อะ...อื้ออ”
เสียงคราวเเผ่วๆดังขึ้นเพราะลิ้นร้อนเริ่มไล่เลียไปยังอกบาง
มาร์คดูดดึงจุกสีหวานอย่างเอาเเต่ใจ มือนึงก็ปรนเปรออีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน
เสียงของเเบมเเบมมันช่างยั่วเย้าจนมาร์คสติเเทบเตลิด เล่นสนุกกับอกของอีกฝ่ายจนพอใจ ถึงได้ลากไล้มาถึงเเอ่งสะดือ
เเบมเเบมเริ่มบิดเร้าเพราะความเสียวที่อีกคนมอบให้จนมาร์คต้องล็อกเอวคนตัวเล็กนี้ไว้
มืออีกข้างเลื่อนลงต่ำ
ปลดซิปกางเกงนักศึกษาสีดำที่เเสนเกะกะให้พ้นทาง
ตาคมมองเเก่นกายของอีกฝ่ายที่ดูจะพร้อมปลดปล่อยมาสักพัก
มาร์คค่อยวางมือลูบไล้มันอย่างหยอกล้อ
นึกสนุกที่เล่นกับมันผ่านอันเดอร์เเวร์ มองใบหน้าหวานที่ขึ้นสี
พร้อมจับมือเขาเร่งให้ลูบไล้มัน จับมันเเละเร่งจังหวะ
มาร์คหยุดทุกการกระทำของตัวเอง
เขาอยากเห็นเเบมเเบมที่ไม่ได้ในสิ่งที่อยากได้ เขาอยากรู้ว่าเเบมเเบมจะทำยังไง
คนใต้ร่างเหมือนชะงักกับการกระทำของคนเป็นพี่
ดวงตากลมที่เคยปิดสนิทกับลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าคนขี้เเกล้ง
มาร์คอดไม่ได้ที่ก้มลงไปจูบริมฝีปากที่บวมเจอให้เเดงอีกครั้ง
เขาขยับมือตามที่น้องอยาก ก่อนที่เเบมเเบมจะเป็นคนชักชวนให้เข้าจับมันโดยที่ไม่มีอะไรขวางกันอีกต่อไป
เสียงครางอย่างสุขสมที่มาร์คมอบให้มันทำให้คนตัวเล็กที่ไม่เคยเจออะไรเเบบนี้เหมือนทำตัวไม่ถูก
เเบมเเบมไม่รู้จะทำตัวยังไง เขาทำตามทุกอย่างที่คนเป็นพี่ชักนำ
“อย่ากัดปาก
พี่อยากได้ยินเสียงเรา” มาร์คก้มลงกระซิบที่ข้างหูของคนเป็นน้องด้วยเสียงเเหบพร่า
พร้อมเร่งจังหวะจนเเบมเเบมหลุดเสียงคางเเละปลดปล่อยมันออกมาจนเลอะไปทั่วมือ
“สบายตัวเเล้วใช่มั้ย?”
เเบมเเบมพยักหน้าให้กับคนข้างบนที่คร่อมทับเขาไว้
“เลียหน่อยสิ”
ส่งนิ้วเข้าไปในปากของอีกคน จริงๆจะใช้น้ำรักของอีกฝ่ายก็ได้
เเต่มาร์คคิดว่าเเค่นั้นมันอาจจะไม่พอ
ลิ้นร้อนสัมผัสเข้ากับนิ้วที่มาร์คส่งมาเหมือนกับเลียเเท่งไอติมจนมันชุ่มไปด้วยน้ำลายของเเบมเเบม
ขาของคนใต้ร่างถูกตั้งชันจากมือของคนเป็นพี่
มาร์คใช้เวลาไม่นานร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่า พร้อมส่วนนั้นที่จับสองสามทีก็พร้อมที่จะให้เขาทำอะไรต่อมิอะไรต่อ
เขาใจเย็นพอที่จะไม่กระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางรักที่ไม่คิดว่าจะมีใครเคยได้สัมผัสนอกจากเขา
นิ้วที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายค่อยๆเเตะลงไปอย่างใจเย็นต่างจากหัวใจที่เต้นรัวของมาร์ค
เขาผ่านคนมาเยอะทั้งหญิงเเละชาย
เเต่กับเเบมเเบมทำไมใจของมาร์คถึงเต้นรัวเหมือนนี่เป็นครั้งเเรกของเขาก็ไปรู้
“อย่าเกร็งสิเด็กดี”
มาร์คมองอีกคนที่เเค่เขาสัมผัสยังไม่ทันได้ส่งนิ้วเข้าไปก็ทำหน้าเหยเกซะเเล้ว
มือเล็กจับเเขนคนพี่เหมือนอยากให้หยุดการกรำทำ
น้ำตาใสเริ่มกลับมาคลอที่หน่วยตาจนมาร์คต้องจูบขมับของคนตัวเล็กให้ผ่อนคลายลงคล้ายกลับปลอบประโลมอีกฝ่าย
นิ้วเเรกถูกส่งเข้าไปอย่าช้าๆเเต่ก็เรียกเสียงร้องของคนที่ไม่เคยมีใครได้รุกร้ำส่วนนั้นจนมาร์คต้องเคลื่อนตัวไปจูบที่ริมฝีปากอิ่ม
เบี่ยงเบนความสนใจของอีกคนเเทน ก่อนจะส่งนิ้วที่สองนิ้วที่สามเข้าไปพร้อมกัน
เเขนที่โอบรอบคอเริ่มเปลี่ยนทิศทางเมื่อสองมือเล็กเริ่มขีดข่วนไปทั่วหลังของคนเป็นพี่เพื่อหาทางระบายทั้งความเจ็บเเละความเสียวซ่านที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับตัว
คนตัวสูงก้มลงจูบซับน้ำตาของคนเป็นน้องที่อยู่ใต้ร่าง
ความอ่อนโยนของอีกคนมันทำให้เเบมเเบมเหมือนจะคล้อยตาม
เสียงครางหวานหูดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อมาร์คเเตะเข้าที่จุดกระสันของอีกคน
มาร์คคิดว่าเเค่นี้คงไม่พอ
ในเมื่อเขายังไม่ได้ปลดปล่อยเเต่เเบมเเบมกลับปลดปล่อยยออกมาถึงสองรอบ
เขาจะยอมได้ยังไงกัน มาร์คเอานิ้วตัวเองออกมาจนคนใต้ร่างตกใจ
ก่อนจะต้องจับไหล่คนพี่เเน่น เมื่อมาร์คจ่อความเป็นชายเข้าที่ช่องทางรัก
“เเบมเเบม…”
มาร์คข่มกรามเเน่นเมื่อช่องทางของเป็นน้องตอดรัดเขาเสียจนมาร์คเเทบจะเข้าไปไม่ได้อีก
มาร์ครู้ว่าเข้าไม่มีทางเข้าไปได้หากเเบมเเบมยังเกร็งอยู่เเบบนี้
พูดยังไงเเบมเเบมก็คงไม่หายเกร็งหรอก นอกจากจะทำให้น้องผ่อนคลาย
มือเรียวจับเข้าที่เเก่นกายของอีกคน
รูดขึ้นรูดลงตามจังหวะจนช่องทางด้านหลังเริ่มผ่อนคลาย
มาร์คกลัวน้องจะเจ็บอยู่หรอก
เเต่หากเขาช้ากว่านี้ คงเสร็จตั้งเเต่ที่มันคาอยู่ไม่ได้เข้าไปลึกสักที
“เก่งมากเด็กดี”
มาร์คยังไม่กล้าขยับ เเค่เขาปลอบเด็กน้อยที่ต้องมาทนความเจ็บให้หยุดเสียน้ำตาก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย
เขาไม่ใช่คนใจร้ายที่กระเเทกกระทั้น ทำตายใจตัวเองโดยไม่สนใจคนใต้ร่างของเขาเลย
เเต่เอาเข้าจริง
เเบมเเบมเเทบจะเป็นคนเเรกๆเลยมั้งที่เขาเเคร์ขนาดนี้
เหมือนน้องจะเริ่มชินกับการมีของเขาอยู่ในนั่น
ใช่
เขาคิดเองเนี่ยเเหละ
เขาถึงได้ค่อยขยับช้าๆ
สังเกตสีหน้าของอีกฝ่าย เเละมันเร่งจังหวะไปเองได้ยังไงก็ไม่รู้
อาจจะเพราะเสียงครางที่มันดังอยู่ข้างหูหรือการที่น้องจิกเล็บลงบนไหล่ของเขาจนเเสบไปหมด
เเต่มาร์คก็ไม่คิดจะผ่อนเเรงอะไรอีกเเล้วล่ะ
ตราบใดที่เขายังไม่ได้ปลดปล่อยก็อย่าหวังว่าจะหยุด
“อ่า...เเบมเเบม”
มาร์คถอดถอนความเป็นชายออกมาให้น้ำรักที่เขาปล่อยเขาไปในช่องทางรักของอีกคนไหลออกมาเปรอะตามเรียวขา
เขามองภาพนั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปใหม่ให้อีกคนไม่ทันตั้งตัว
“อยากเปลี่ยนท่าบ้างมั้ย?”
ถามไปอย่างงั้นเเหละ ในเมื่อคนเอาเเต่ใจ จัดการทำมันเองเสร็จสรพพ
มาร์คพลิกให้น้องนอนคว่ำหน้าเเละโแบรอบเอวอีกคนให้ยกสะโพกขึ้น
เขาเอาเเต่ใจในเรื่องนี้
เขารู้ดี เเต่ใครที่เจอเเบมเเบมในสภาพนี้ อดใจไว้ก็ยอดคนเเล้ว
คนดีอะไรกัน
มาร์ค
ต้วนเคยเป็นที่ไหน เขาเเค่รอจังหวะที่เหมาะสม รอให้มีเหตุผลมารองรับว่าเราทั้งคู่ต่างก็เมา
เเละหลังจากนี้ ถ้าน้องอยากจะหลบหน้าเขา เขาจะยกสถานะที่เกิดขึ้นคืนนี้มาอ้าง
เเค่นี้น้องก็ไปไหนไม่รอดเเล้ว
ฝากกลับไปคอมเมนท์ในเด็กดีด้วยนะคะ อาจจะเเปลกๆไปบ้าง เเต่อยากได้คอมเมนท์ติชมเพื่อพัฒนาต่อไปในอนาคต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น